خبر فروش سیم‌کارت‌های بین‌المللی که امکان استفاده از اینترنت بدون فیلتر را برای دارندگان فراهم می‌کند، در روزهای گذشته در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مختلف دست به دست می‌شود. سیم‌کارت‌هایی که بسته به اینکه به چه کشوری تعلق دارند و چه امکاناتی را ارایه می‌دهند، قیمت‌شان متفاوت است.
خبر فروش سیم‌کارت‌های بین‌المللی که امکان استفاده از اینترنت بدون فیلتر را برای دارندگان فراهم می‌کند، در روزهای گذشته در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مختلف دست به دست می‌شود. سیم‌کارت‌هایی که بسته به اینکه به چه کشوری تعلق دارند و چه امکاناتی را ارایه می‌دهند، قیمت‌شان متفاوت است.
در این میان اما مهم‌ترین مزیتی که برای این نوع سیم‌کارت‌ها مطرح شده، اینترنت بدون فیلتر است، آن هم در شرایطی که در حال حاضر بسیاری از سایت‌ها و شبکه‌های مورد نظر کاربران اینترنتی فیلتر شده و چنین سیم‌کارتی می‌تواند برای مخاطب، در باغ سبز باشد و البته هزینه بالایی که این سیم‌کارت‌ها دارد هم، هزینه‌ای است که کاربران باید برای دسترسی به اینترنت آزاد بپردازند.
در روزهای گذشته گزارشی که در شبکه‌های اجتماعی دست‌به دست می‌شد، خبر از آن می‌داد که سیم‌کارت‌های بین‌المللی با قیمتی در حدود ۱۰ تا ۹۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد. یک جست‌وجوی ساده نشان می‌دهد ماجرای فروش سیم‌کارت‌های بین‌المللی داستان تازه‌ای نیست. برخی از فروشگاه‌های آنلاین که سیم‌کارت کشورهای مختلف را می‌فروشند سابقه‌ای چندین ساله دارند. پرطرفدارترین سیم‌کارت، با برند نایت سیم در بازار موجود است که با پیش‌شماره کشور استونی فعال می‌شود.
بر اساس آن چه در یکی از وب‌سایت‌هایی که این مدل سیم‌کارت را عرضه می‌کند، آمده است، امکان افزودن شماره ۴۰ کشور دیگر به این سیم‌کارت وجود دارد. اتصال این شماره‌ها می‌تواند امکاناتی مانند دریافت تماس از خطوط ایران را ممکن کند اما به‌طور کلی امکان تماس از این سیم‌کارت‌ها در ایران به شماره‌های ثابت و خطوط ایرانسل فراهم است.
تعرفه سیم‌کارت‌های بین‌المللی چقدر است؟
تعرفه اینترنت بدون فیلتر برای این سیم‌کارت‌ها حدود ۲۵ سنت برای هر مگابایت حساب می‌شود که اگر قیمت دلار را پنجاه هزار تومان در نظر بگیریم، یک کاربر به ازای هر یک مگابایت باید حدود ۱۲ هزار و ۵۰۰ تومان بپردازد. به عبارت دیگر برای یک گیگابایت اینترنت باید ۲۵۰ دلار هزینه کرد. یک گیگابایت اینترنت حجم مورد نیاز برای تماشای یک فیلم دوساعته است. هر چند که فروشنده دیگری مدعی است که اینترنت این سیم‌کارت‌ها اساساً در ایران کار نمی‌کند. البته راهکارهای دیگری نیز برای دسترسی به اینترنت آزاد توسط برخی وب‌سایت‌ها ادعا شده است. مثلا گفته می‌شود با خرید یک چیپ‌ست و نصب آن روی سیم‌کارت بین‌المللی می‌توان هزینه هر یک گیگ اینترنت بین‌المللی را تا ۲۷ دلار کاهش داد. سیم‌کارت‌هایی که با پیش‌شماره استونی به فروش می‌رسند را می‌توان به شماره‌های کشورهای دیگر تبدیل کرد تا از امکانات دیگری مانند کیفیت تماس بهتر استفاده کرد.
افزودن شماره‌های کشورهای دیگر به پیش‌شماره کشور استونی ده‌ها میلیون تومان هزینه دارد. قیمت‌های سیم‌کارت‌ها مانند سیم‌کارت‌های ایرانی بسته به رند بودن شماره‌ها متفاوت است. مثلا خرید یک سیم‌کارت انگلیسی از سه میلیون و پانصد هزار تومان تا حدود ۹۰ میلیون تومان متغیر است. معمولا کاربرانی اقدام به تهیه این سیم‌کارت‌ها می‌کنند که در دریافت پیام‌های وریفای از سایت‌های مختلف خارجی مشکل دارند یا برای انجام فعالیت‌های تجاری نیازمند ارتباط مستمر و پایدار با خارج از کشورند. سیم‌کارت‌های انگلیس تا پنج سال اعتبار دارند و هر پنج سال یک بار برای تمدید ویزاکارت ۱۴ دلار هزینه پرداخت می‌شود. هر بار شارژ این سیم‌کارت‌ها هزینه‌ای معادل مجموع قیمت دلار حواله، کارمزد درگاه آنلاین و مالیات در اروپا دارد.
سیم‌کارت‌های بین‌المللی برای کاربران ایرانی مقرون‌به‌صرفه است؟
سیم‌کارت‌های بین‌المللی که فروخته می‌شوند مربوط به کشورهای مختلف هستند و بنا بر نیاز کاربران قیمت‌های مختلفی دارند. بعضی از این سیم‌کارت‌ها صرفا برای دریافت پیامک احراز هویت یا اصطلاحا وریفای کردن کاربر کاربرد دارند. همچنین با استفاده از سیم‌کارت‌های دیگر، امکان ثبت شرکت‌های تجاری در کشور خارجی یا باز کردن حساب بانکی در این کشورها وجود دارد. برخی دیگر هم از سر تفنن یا مقاصد دیگر علاقه‌مندند که شماره سیم‌کارت آنها که در شبکه‌های اجتماعی به نمایش درمی‌آید، دارای کدی غیر از کد اپراتورهای ایرانی باشد.
از آنجا که بعضی از سرویس‌ها مانند ابزارهای هوش مصنوعی، صرافی‌های رمزارزی، بعضی از خدمات گوگل یا ارایه‌دهندگان خدمات مالی مانند paypal به آی‌پی ایران حساس هستند، امکان ثبت‌نام کاربران ایرانی برای استفاده از آنها فراهم نیست؛ به همین‌خاطر سیم‌کارت‌هایی که البته ارزان‌ترین آنها هم هستند، صرفا می‌توانند پیامک‌های احراز هویت را دریافت کنند. این سیم‌کارت‌ها که جز کره‌شمالی در سایر کشورها فعال هستند، به ادعای فروشندگان هزینه رومینگ و جابه‌جایی ندارند.
این سیم‌کارت‌های ارزان‌قیمت البته برای تماس و مکالمه چندان قابل‌اتکا نیستند. بدیهی است که سیم‌کارت‌های گران‌تر که گاهی تا ۹۰ میلیون تومان هم قیمت می‌خورند، برای بازرگانان و کسب‌وکارها کاربرد دارند. به عنوان مثال، تاجری که دایما در حال سفر به کشورهای مختلف است با استفاده از این سیم‌کارت‌ها می‌تواند، امور خود را رتق و فتق کند. همچنین کسانی که در کار ترید رمزارز هستند یا صرافی‌های رمزارزی ایرانی از مزایای آن می‌توانند استفاده کنند و طبیعتا برای آنها مقرون به‌صرفه است.
سیم‌کارت‌های بین‌المللی اگرچه ممکن است برای عده‌ای کاربرد داشته باشند، اما به لحاظ گران بودن سرویس‌های آن برای عموم مردم، مقرون‌به‌صرفه نیست. برای مثال، کاربر برای ۴مگابایت اینترنت باید یک دلار (حدود ۵۰ هزار تومان) هزینه کند؛ یعنی اگر فرض کنیم که دانلود یک عکس یک مگابایت اینترنت مصرف می‌کند، با ۵۰ هزار تومان ۴ عکس می‌تواند دانلود شود. به‌عبارت دیگر کاربر برای یک گیگابایت اینترنت باید ۲۵۰ دلار هزینه کند. با این حال، به‌خاطر محدودیت‌هایی که در اینترنت وجود دارد، خبر فروش سیم‌کارت بین‌المللی و اینترنت آزاد آن به سرعت دست‌به دست شد. جذابیت این سیم‌کارت‌ها هم بیشتر به‌خاطر اینترنت بین‌المللی آن بود و نه موارد دیگر.
واکنش وزیر ارتباطات به سیم‌کارت‌های بی‌فیلتر
با رسانه‌ای شدن این خبر که شاید بیشتر از همه به نفع فروشندگان این نوع سیم‌کارت‌ها بود، عیسی زارع‌پور، وزیر ارتباطات اعلام کرد که «این چیزی است که از گذشته هم بوده و درواقع سیم‌کارت خارجی تهیه می‌شود و سیم‌کارت‌های ما هم در کشورهای دیگر به‌دلیل اینترکانکشن و رومینگی که وجود دارد کاملا قابل استفاده است، اما چون هزینه رومینگ مخصوصا رومینگ دیتا زیاد است به‌صرفه نیست.» به‌گفته او «بنابراین این موضوعی نیست که برای دیروز و امروز باشد و از سال‌های قبل بوده و معمولا بعضی اوقات درخواست برای این نوع سیم‌کارت‌ها در ایام انتخابات و غیرانتخابات زیاد می‌شود.»
از سیم‌کارت مخصوص گردشگری تا لاکچری بین‌المللی
در طول یک سال گذشته و با شدت یافتن محدودیت‌های اینترنتی در پاییز ۱۴۰۱، بارها سخن از ارایه اینترنت بدون فیلتر به برخی اقشار جامعه به میان آمده بود. عزت‌الله ضرغامی، وزیر گردشگری به دفعات لزوم ارایه سیم‌کارت‌هایی که ارایه اینترنت بدون فیلتر را به گردشگران خارجی ممکن کند، مطرح کرده بود.
هر چند که این امر تحقق نیافته و گردشگران خارجی مجبورند از اینترنت محلی استفاده کنند اما ضرغامی اخیرا مدعی شده بود که اختصاص سیم‌کارت بدون فیلتر به گردشگران تا حد زیادی به تصویب رسیده است. فارغ از آنکه امکان استفاده از اینترنت آزاد روی سیم‌کارت‌های بین‌المللی با صرف هزینه‌های دلاری وجود دارد یا نه نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که هزینه دسترسی به اینترنت بدون فیلتر روزبه‌روز گران‌تر و دشوارتر می‌شود و به زودی فقط برای تعداد محدودی از افراد جامعه قابل دسترس خواهد بود چه دارندگان سیم‌کارت‌های بین‌المللی و چه متمولانی که می‌توانند ماهانه بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف خرید فیلترشکن کنند.
نظر شما